Welkom beste lezer!
‘Interviewen is de bescheiden wetenschap van het krijgen van vertrouwen, daarna van informatie.’ De gevleugelde woorden zijn van John Brady, uitgever van het Amerikaanse tijdschrift Writer’s Digest. Intervista is het Italiaanse woord voor interview.
Interviewen is de passie van Mikaël. Webdesign is de passie van Christophe. James en Kristof leggen alles vast op de gevoelige plaat. Bekende persoonlijkheden geven op Intervista een inkijk in hun ziel. Ze blikken terug, overschouwen wat goed is geweest en wat minder, leggen uit waarom ze bepaalde stappen in hun carrière hebben gezet. Waardig, subtiel, met zin voor nuance.
(H)eerlijke interviews, ‘over mens en carrière’.
Dana Winner: ‘Ik heb geleerd om eender welk publiek te omarmen’
Haar naam verwijst naar het competitiebeest uit haar volleybalverleden. Ook als artieste is Dana Winner een vechter, al volgt ze vooral haar gevoel. Uitbundig als mens, ingetogen en met het hart op de tong op het podium. Met pakkende nummers ontroert ze fans. ‘Ik kan heel gek en vrolijk zijn vlak voor een optreden. Maar eens op het podium breng ik ingetogen mijn muziek.’
Stefan Everts: ‘Harde kritiek heeft me het verste gebracht’
Falen kon niet. Stefan Everts wilde zijn vader minstens evenaren. Dat is op zijn zachtst gezegd gelukt. Everts werd de beste motorcrosser aller tijden, maar niet zonder slag of stoot. ‘Mijn vader waardig opvolgen kon mij alleen maar harden.’ The Legend toont na vele tegenslagen ook zijn kwetsbaarheid. Everts zag de dood in de ogen na een gescheurde milt en nadien nogmaals na een malaria-aanval. Hij kan het kaderen. ‘Alles gebeurt met een reden.’
Nicky Vankets: ‘Zonder zakelijkheid stopt de creativiteit’
Nicky Vankets kleedde half bekend Vlaanderen. Naast glitter and glamour zag de modeontwerper ook zwarte sneeuw. Als buitenbeentje binnen de Belgische mode voelt Vankets verachting van onze pers. Zijn creativiteit kan afschrikken. ‘Er is geen plaats voor jou’, kreeg hij meermaals te horen. Maar Vankets leerde vechten voor zijn plek. ‘Het beste moet nog komen, heb ik uit het leven geleerd.’
Johan Verminnen: ‘Ik ben in alles te ver gegaan, maar zonder spijt’
Een carrière van vijftig jaar heeft Johan Verminnen er in 2019 opzitten, en in 2021 wordt de man 70. Reden genoeg voor een uitgebreid Intervista-interview, zeker nu hij ook nog eens een nieuwe CD uit heeft die luistert naar de naam En daarna ga ik vissen. Die titel...
Danny Verbiest: “Het kan mij geen barst schelen om wat ik herinnerd word, zolang ik mensen maar gelukkig maakte”
‘De stem van een generatie’ wordt te gemakkelijk gebruikt. Maar als het voor iemand opgaat, dan wel Danny Verbiest. Want welke dertiger en veertiger associeert de stem van Samson niet met pyjama’s en frisgewassen haren op zondagochtend? En dat is nog niet alles: via...
Wendy Van Wanten: ‘Mijn leven is één lang buffet. Ik heb al van alle hapjes mogen proeven’
Hoe mag ik je aanspreken? Als Wendy of als Iris? ‘Kies maar,’ antwoordt ze. Als we na het interview afscheid nemen, heb ik het gevoel dat ik vooral met Iris Vandenkerckhove heb gepraat. Een eerder verlegen, intelligente, innemende vrouw die pas laat het evenwicht in haar leven heeft gevonden. De stoeipoes van weleer, haar alter ego Wendy Van Wanten, heeft ze thuis gelaten.
Bart De Pauw: ‘Als de gazelle even uit de kudde loopt, is ze kwetsbaar’
Voor velen is hij één van de strafste, meest creatieve en meest inventieve programmamakers van Vlaanderen. Tv-maker, scenarist, acteur: dat zijn de petjes die Bart De Pauw afwisselend opzet. Zonder diploma op zak baande hij vanaf 1985 zijn weg in de tv-wereld. Eerst op eigen benen, later bij Woestijnvis en na de (vertrouwens)breuk met Wouter Vandenhaute en co vanaf 2008 met zijn eigen productiehuis Koeken Troef.
Marleen Temmerman: ‘Ik voel me helemaal geen wereldverbeteraar’
Marleen Temmerman is maar even in het land: dinsdag kwam ze aan in België vanuit Afrika, woensdag en donderdag moest ze in Genève zijn, en vrijdag en zaterdag is ze even thuis in Eksaarde (onder meer om dit interview te geven). Zondagochtend vertrekt ze alweer richting Nairobi, waar ze hoofd van het departement gynaecologie en verloskunde wordt aan de Aga Khan University. “Ik zou dit allemaal niet doen als ik niet rotsvast geloofde dat we nu in een betere wereld leven dan enkele jaren geleden.”
Jan Verheyen: ‘Mijn streefdoel in het leven is nergens bij te horen en op die manier overal bij te horen’
Wat Jan Verheyen ook doet – films regisseren, scenario’s schrijven, radioprogramma’s presenteren, lezingen geven – altijd zal hij Vlaanderen in twee kampen verdelen: zij die smullen van zijn joviale stijl en werk voor een breed publiek en zij die verzuchten dat deze zelfingenomen windbuil weer wat dichter bij de bodem van de goede smaak is gekomen. Zeker één man geeft niet om die kritiek, en dat is Verheyen zelf: “Ik heb nog nooit in een recensie over één van mijn films iets gelezen waarvan ik dacht, ‘tiens, die recensent heeft een punt’. Werkelijk nooit.’
Luc Appermont: ‘Ik ben hondstrouw en speel graag de ideale butler’
Halfweg zijn carrière moest Luc Appermont kiezen tussen de toenmalige BRT en een exclusiviteitscontract bij VTM. Het werd VTM, omwille van twee concreet aangeboden tv-formats. In de liefde heeft hij tot op vandaag geen duidelijke keuze gemaakt tussen mannen en vrouwen. Het werd een exclusiviteitscontract met Bart Kaëll, omwille van de concrete persoon.
Lucien Van Impe: ‘Zonder mijn vader was ik geen wielrenner maar voetballer geworden’
Zes keer won hij de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk, evenveel als zijn grote idool Federico Bahamontes. Het was diezelfde Bahamontes die de jonge Lucien Van Impe overtuigde: ‘Jij wordt mijn opvolger. Jij gaat ooit de Tour winnen.’ Zo geschiedde, in 1976. En zo gaat Van Impe de geschiedenis in: als de laatste Belgische Tourwinnaar.
Miguel Wiels: ‘Ik zou kunnen leven zonder muziek’
Bouwgrond had hij al lang. Maar om er zijn droomhuis op te bouwen, heeft hij naar eigen zeggen gewacht op de juiste vrouw, Free Souffriau. In de liefde zou je Miguel Wiels dus een laatbloeier kunnen noemen. Professioneel wist hij al op zijn 8ste wat hij wilde worden: muzikant. Als 10-jarige stond hij voor het eerst op een podium. Honderden optredens en 200 K3-liedjes later moet Wiels niet meer om den brode werken. “Het relativeren van de job is er pas gekomen door privé helemaal op mijn poten te vallen en vader te worden.”
Dirk Draulans: ‘Mensen die in een routine blijven steken, ik snap dat niet’
Vlaanderens bekendste bioloog jaagde een academische carrière na, maar belandde per ongeluk in de journalistiek en trok ter correspondentie ten oorlog. Ook aan het front spotte hij vogels. Zelf trok hij in azende media aandacht met zijn privéleven. Draulans heeft drie kinderen bij evenveel vrouwen. Op zijn rustige zelf straalt de darwinist vooral dank uit. ‘Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik voor het geluk geboren ben.’
Evi Hanssen: ‘Ik loop alleen maar tegen de muur’
Evi Hanssen valt niet in hokjes te steken. Ze studeerde Jazz, begon bij TMF en presenteert programma’s in Vlaanderen en Nederland. Ze ziet zichzelf zelfs lesgeven, ‘dat is ook op een podium.’ Fans bewonderen haar flair. ‘Maar als je louter op je gevoel en echtheid functioneert, ben je ook heel kwetsbaar.’
Daniël Termont: ‘Ik ben toleranter geworden’
In 2018 gaat Daniël Termont met pensioen. De tweede beste burgemeester ter wereld groeide op in een woonwagen. De selfmade man wil er geen heldenverhaal van maken. Zijn carrière in de Gentse gemeentepolitiek vertaalt zich alleszins in veel (reis)verhalen, een megagroot netwerk en een goddelijke status. Maar buiten het partijbestuur zag je hem niet in Brussel. Consequent weigerde Termont steeds een cumul. “Het partijvoorzitterschap was het enige waar ik echt sterk aan getwijfeld heb.”
Dixie Dansercoer: ‘Steek mij in een tentje bij -40 graden, maar mentaal moet het vuur vlammen’
Zijn naam is onlosmakelijk verbonden aan de Belgische poolgeschiedenis. Na de middelbare studies trok hij een jaar naar Amerika. Dirk werd Dixie. Sinds de ontmoeting met zijn Amerikaanse echtgenote vervelde hij van steward bij Sabena naar bekende poolreiziger. “Gedreven, ambitieus en dromerig ben ik altijd geweest. Ik zag de dingen vrij groots, en wilde de wereld veroveren. Maar het is mijn partner Julie die de deuren heeft opengetrokken. Anders was ik zeker steward gebleven.”
Frank De Winne: ‘Ik ben een heel grote fan van Star Trek’
Hij is nog altijd operationeel astronaut, maar een derde ruimtereis zit er niet (meer) in. En dat hoeft ook niet voor Frank De Winne. Na twee missies, in 2002 en 2009, heeft hij zijn plek in de Belgische ruimtevaartgeschiedenis verworven. Al blijft De Winne liever met de voeten op de grond. “Ik hou niet van een personencultus. Ik denk dat ik helemaal niet de geschiedenis in ga. Over 1000 jaar spreekt niemand nog over Frank De Winne.”
Pascale Naessens: ‘Ik kan heel goed alleen zijn’
Van de catwalk naar de keuken: de weg toont zich al wandelend. “Ik heb nooit een plan gehad. Ik heb me altijd de vraag gesteld: ‘Wat maakt me gelukkig?’” Vroeger stond ze vooral bekend als de jonge vrouw van Paul Jambers, tegenwoordig is Pascale Naessens een duivel-doet-al. “Op deze wereldbol is niet veel, je moet het allemaal zelf maken”, luidt een van haar leuzen.
Jacques Vermeire: ‘Ik ga met het succes lopen, maar ook met de miserie’
We krijgen meteen een staaltje van het handelsmerk van Jacques Vermeire. Wanneer de fotograaf de komiek vraagt om enkele gekke bekken te trekken, antwoordt die: “Geen probleem, houd je fototoestel maar klaar. Wanneer je ‘start’ zegt, zal je eens wat meemaken.” Waarna zich even later een smoelenspektakel zonder weerga voltrekt. Pas wanneer we recht gekrabbeld zijn uit de deuk waarin we lagen, kan het interview starten.
Willem Vermandere: ‘Ik ben een sukkelaar met af en toe een helder moment’
De lente golft over de Westhoek, waar Willem Vermandere in alle stilte aan zijn beelden, liedjes, litho’s, tekeningen en brieven werkt. Klokslag tien uur – hij woont recht tegenover de kerk van het pittoreske Steenkerke – kloppen we bij hem aan. Zijn woonst, daterend uit 1864, was ooit een herberg. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwamen hier duzend en duzend soldaten, op weg naar of van het front, hun voeten warmen rond de stoof, in wat nu zijn schrijf- werkkamer is. De uitgesleten vloer getuigt van hun talloze laarzen.
Etienne Vermeersch: ‘Ik ben eigenlijk een ontzettend luie man’
Een interview met iemand die volgens eigen berekeningen al dood moest zijn: het is eens iets anders. Maar de filosoof, emeritus, amateurdanser en volbloed atheïst is niet alleen springlevend, hij zit op 81-jarige leeftijd ook nog vol ambitieuze plannen. “Mijn beste jaren moeten nog komen.”
Erika Van Tielen: ‘Ik heb gewoon voor mijn geluk gekozen’
Veel verhalen over haar zijn een eigen leven gaan leiden. Tot ze het tijd vond om zélf haar eigen leven te leiden, als zelfstandige mediavrouw en happy mama. ‘Je geluk hangt niet af van je job, maar van de mensen rondom je.’
Franky De Smet-Van Damme: ‘Pas nadat ik van de berg ben gesprongen, kijk ik of ik een parachute mee heb’
Op het podium straalt hij fysieke kracht uit, maar ook tussen de oren zit het goed bij Franky De Smet-Van Damme. En dat ondanks zijn ‘heavy’ levensloop. Gelukkig bleek zijn traumatische jeugd geen reden om volledig te ontsporen. Ja, er was woede, maar die wist hij te kanaliseren in Channel Zero.
Urbanus: ‘Er zijn grenzen aan humor’
Artiesten worden wel vaker ‘veelzijdig’ genoemd. In het geval van Urbanus is dat een understatement. De kleine Urbain Servranckx groeide uit tot Urbanus, met een trackrecord en een carrière om u tegen te zeggen. Strips, theatervoorstellingen, films, tv-programma’s, cd’s: veelzijdigheid troef bij de komiek uit Tollembeek. En het heilige vuur brandt nog steeds. “Ze zeggen altijd dat, als je ouder wordt, je als humorist milder wordt. Ik zeg dan altijd, al lachend: diegene die mij dat zegt, krijgt een trap in zijn milt.”
Fons Leroy: ‘Niets is zo erg als je werk verliezen’
Onderhuids voel je sterk de twee grote passies van Fons Leroy: werk en koers. “Dju, had ik maar van thuis de kans gekregen om te mogen koersen. ‘Profwielrenner’, al was het maar één jaartje: dàt had op mijn cv moeten staan.” Ook bovenhuids drijft één en ander aan de oppervlakte tijdens ons gesprek met de VDAB-topman. Letterlijk. Zo komen we te weten dat Leroy een tattoo heeft.
Jo Lernout: ‘L&H is geen vies hoofdstuk in de Belgische economie’
“We zijn veroordeeld, de pers heeft massaal gezegd dat we fraudeurs zijn. En zo gaan wij helaas de geschiedenisboeken in.” Natuurlijk heeft hij diep gezeten na de val van Lernout&Hauspie (L&H). Maar anders dan zijn voormalige kompaan Pol Hauspie, die kampte met depressies en een totaal ander leven is gaan leiden, is Jo Lernout niet in een zwart gat gevallen. Hij blijft ondernemen, zij het achter de schermen.
Marc Herremans: ‘Het ongeval was geen pech, het was geluk’
“Vanaf mijn 16 jaar stond alles in functie van sport. Met het doel om de beste te worden. En dan was er dat ongeval. Dat stond niet in de planning.” Triatleet Marc Herremans geraakt in 2002 verlamd en belandt in een rolstoel. Toch bereikt hij de drie doelen die hij in zijn leven had vooropgesteld: de Ironman van Hawaï winnen, deelnemen aan de Crocodile Trophy en papa worden.
Erik Van Looy: ‘Ik vecht tegen het falen’
De diamantairzoon wilde voetballer worden, maar miste talent. Als veertienjarige snaak reisde Erik Van Looy met zijn grootouders naar Hollywood. Sindsdien wou hij Amerikaanse films maken. Op zijn tweeënvijftigste vervulde ‘The Loft’ zijn droom. Als introverte Antwerpenaar charmeert zijn verlegen rustigheid Amerikaanse steracteurs. Ietwat contrasterend presenteert hij plezierig ‘De Slimste Mens ter Wereld’.
Jaak Van Assche: ‘Wat betekent dat, 75 worden? Moet ik dan stoppen?’
Vlaanderen kent hem als de sympathieke ambtenaar Jean De Pesser en brullende brocanteur Fernand Costermans. Jaak Van Assche heeft er vrede mee. Hij acteert graag en goed voor een publiek “dat volkse humor weet te waarderen, liever dan voor de baronnen van het theater”. Volks is hij, en volks was hij. Als kind, toen hij door zijn vader werd aangespoord om het gemeenschapsleven te ontdekken. Als jonge twintiger, toen hij als amateur de neerbuigende blikken van professionele acteurs uit het theater haast kon voelen. En in Bonheiden als politicus voor N-VA – eerst als schepen, daarna als fractieleider –, die nog steeds graag cafés afschuimt en er de stamgasten bij voornaam kent.
Rik Torfs: ‘De meerderheid heeft meer kans om zich te vergissen dan de minderheid’
“In de klas luisterde iedereen naar wat de lesgevers zegden, en ik dacht er vaak het mijne over.” De student werd professor, de professor werd rector – en tussendoor ook even politicus. Maar als er één constante karaktertrek terugkomt in het leven van kerkjurist Rik Torfs, dan ongetwijfeld deze: “Ik ben een opposant, ik wantrouw de mainstream.”
Jan Leyers: ‘Een tourbus is een soort kloosterleven’
Artiest, filosoof, tv-maker… Jan Leyers heeft vele aliassen. Toch zat er geen plan achter zijn carrière, het overkwam hem allemaal wat. “Mijn motor die ik aanschafte, mijn televisiewerk: ik heb nooit echt voor iets gekozen.”
Wouter Torfs: ‘Liefde zonder bewustzijn is blind, maar bewustzijn zonder liefde is arm’
Op haar sterfbed vroeg zijn grootmoeder of hij het familiebedrijf wilde overnemen. Wouter Torfs was een dertiger en had naar eigen zeggen alles om gelukkig te zijn. “Een goed huwelijk, vier gezonde kinderen, goed werk, materieel alles in orde – en toch voelde ik me niet spontaan perfect gelukkig.” Een keerpunt in zijn leven. Professioneel roerde hij als CEO van Schoenen Torfs het roer drastisch om, zijn persoonlijk geluk zocht en vond hij in spiritualiteit.
Frank Van Massenhove: ‘In korte tijd heb ik alle slagen gekregen die ik verdiende’
Na 60 jaren in dit leven maakt Frank Van Massenhove het testament op van zijn jeugd en van zijn loopbaan. ‘Vroeger was ik een arrogante etter, een narcistische leider. Ik vond mezelf een onwaarschijnlijk cadeau voor de mensheid,’ zegt de voorzitter van de FOD Sociale Zekerheid. Hij gooide het roer drastisch om, toonde zich voor het eerst kwetsbaar en groeide het voorbije decennium uit tot de wonderboy onder alle federale topambtenaren.
Gella Vandecaveye: ‘Brave meisjes geraken in de hemel, stoute meisjes overal’
Mocht ze met haar palmares in Frankrijk of Japan geleefd hebben, was Gella Vandecaveye nu multimiljonair. Als enige Belgische sportvrouw behaalde ze twee Olympische medailles. De voormalige topjudoka vocht permanent: tegen andere judoka’s, tegen de weegschaal en de ziekte boulimie, en tegen het lot dat haar zware blessures en lange revalidaties bezorgde.
Tom Van Dyck: ‘In mijn werk is het gepermitteerd om met een korte broek rond te lopen’
Hij zou boekhouden studeren en de elektriciteitszaak van zijn vader overnemen. Maar als tiener al wist hij wat hij écht wilde: fijne verhaaltjes vertellen waaruit mensen troost, vreugde en verdriet halen. Tom Van Dyck werd groot als acteur (Alles kan beter, In de gloria, De Parelvissers, Het Eiland) en als scenarist en regisseur (Van vlees en bloed, Met man en macht). Sinds het voorjaar van 2013 heeft hij zijn eigen productiehuis Toespijs. “Of ik een Einzelgänger ben? Zo zie ik het, inderdaad. En zo bekijken de collega’s me ook, omdat ik eigenlijk altijd mijn eigen weg ben gegaan. Zelfs binnen Woestijnvis, waar ik tot de ‘key people’ hoorde, voelde ik me de buitenstaander van binnen uit.”
Walter Van Steenbrugge: ‘Ik voel me niet zo thuis in de wereld van justitie’
Hij heeft enkele spraakmakende assisenzaken op zijn actief, voert een kruisvaart tegen de pedofilie in de Kerk, en uit geregeld felle kritiek op de werking van justitie. “You love him, or you hate him’: dat hoor ik wel vaker,” zegt strafpleiter Walter Van Steenbrugge (50). Portret van een rebel in toga.
Karel Van Eetvelt: ‘Ik ben nog nooit in gewetensnood gekomen’
Hij is al bijna tien jaar het uithangbord van zelfstandigenorganisatie Unizo. Al komt hij zelf niet uit een ondernemersnest. “En deels daardoor ben ik nooit ondernemer geworden”, zegt Karel Van Eetvelt.“Want thuis werd amper over ondernemerschap gesproken en als het er al over ging was het vooral over de (te vermijden) risico’s.”
Lieve Blancquaert: ‘Woorden zijn zo onvolledig’
Het werk van Lieve Blancquaert heeft naast een esthetische waarde ook vaak een maatschappelijk belang. Als fotografe zoekt ze sterke beelden. Als journaliste tekent ze sterke verhalen op. En als moeder leeft ze zich sterk in. “Ik ben heel erg betrokken bij wat er gebeurt met vrouwen en kinderen omdat het heel dicht bij mijn eigen problematiek ligt.”
Raf Walschaerts: ‘Wat ik doe, dit beroep, valt zo goed samen met mij. Dat gaat zelfs boven het concept geluk’
“Het moet echt de moeite waard zijn om met twee te zijn, anders ben ik liever alleen.” Privé is cabaretier Raf Walschaerts naar eigen zeggen een ‘mono-man’. Professioneel vormt hij al meer dan 25 jaar een duo met zijn broer Mich. “Een voorstelling van Kommil Foo is de sfeer op een koffietafel na een begrafenis, maar als iedereen al vijf pinten op heeft.”
Geert Noels: ‘De enige vriend die je in financiën hebt, is je rekenmachine’
Doorwrochte financiële en economische analyses op tv, in kranten en weekbladen, visionaire ideeën in de bestseller ‘Econoshock’, mede-oprichter van Econopolis: Geert Noels is één van de meest geciteerde opiniemakers van het land. Maar zelden horen we de persoon achter de topeconoom. Hoe heeft hij zijn weg naar de top gebaand? Hoe maakten een lagere school-leraar en een carrière bij de vrije radio hem een vlotte communicator? En waarom noemt hij zichzelf een familieman?
Tom Lanoye: ‘We hebben littekens, maar geen geheugen’
Wat moet je nog vragen aan een man die al honderduit heeft verteld op radio en tv, in romans, toneelstukken, gedichten, columns en essays? Een man die zelfs een interview als een literair genre beschouwt, en daarom ook interviews aangrijpt om duizend en één meningen te ventileren en verhalen te debiteren. Tom Lanoye dus. Literair godenkind, kunstenaar-ondernemer. En één van de meest gelezen en gelauwerde auteurs in Vlaanderen en Nederland.
Wannes Cappelle: ‘Ik steel tijd om muziek te maken’
‘Het talent druipt er in dikke druppels van’, zingt Wannes Cappelle in ‘Ploegsteert’. Het lied gaat over de betreurde wielrenner Frank Vandenbroucke. Zelf loopt de frontman van Het Zesde Metaal ook over van talent. Een gesprek – in het Nederlands – met een klasbak uit West-Vlaanderen. Over de verwantschap tussen IJslands en West-Vlaams, een hipp(i)e vader en kunstenaars aan de dop.
Arnout Hauben: ‘Als reportagemaker is niet het feest zelf belangrijk, maar de voorbereiding’
Hij werkte jarenlang bij Woestijnvis, aan fel gesmaakte rubrieken als Kris en Yves, De valies en Wordt vervolgd voor het programma ‘Man bijt Hond’. Nog meer respect dwong hij af met de gevierde documentaires ‘Geel’, ‘De Weg naar Compostela’ en ‘Ten Oorlog’. Human interest is zijn ding, al houdt hij zich ver weg van uitlachtv. Iedereen heeft een verhaal? “Ja, maar het is niet zo dat er in iedereen een doosje zit met een kant-en-klaar verhaal en dat je maar op de knopjes moet duwen om het er uit te krijgen.” Wij deden een poging, en duwden op de knoppen van documentaire- en televisiemaker Arnout Hauben.
Thomas Siffer: ‘Raar. Files zijn verschrikkelijk terwijl niets mooier is dan stilstaan’
“‘God schiep de dag en Thomas liep er door’: dat wil ik blijven volhouden. Er is geen weg meer terug. Ik kies een leven zonder files en zonder vertragingen. Wat eigenlijk belachelijk is, want ik doe niets anders dan vertragen.” In zijn carrière zit geen lijn en af en toe drukt Thomas Siffer de pauzeknop in.
Herman Van Rompuy: ‘Ik ben geen cynicus maar heb cynische humor’
Zijn moeder zag hem liever op de universiteit werken. Zelf droomde hij van een (onzeker) bestaan als beroepspoliticus. Na een half leven in de Belgische politiek werd Herman Van Rompuy tot zijn eigen verbazing voorzitter van de Europese Raad. “Twee dagen discussiëren met alleen Obama, Poetin, de Japanse premier en de Europeanen rond de tafel. Zelfs al heb ik de meesten al vele keren gezien, ik blijf verwonderd. In die zin is het leven voor mij nog altijd een ontdekkingstocht.”
Herman Brusselmans: ‘In België steek ik er boven uit dat het klettert’
Herman Brusselmans wordt verafgood en verguisd. De Mooie Jonge Oppergod van de Vlaamse Letteren (het zijn niet onze woorden) is van nature een nogal teruggetrokken, verlegen gast (alweer niet onze woorden). Wie de gevoelige Brusselmans wil ontdekken: even geduld tot aan de passages over zijn moeder en zijn vrouw slash ex-vrouw. Wie vooral de fel gebekte Brusselmans aan het woord wil horen: lees rustig verder.
Jamie Lidell: ‘Heerlijk als mensen aan mij twijfelen’
“Op een manier leef ik in een luchtbel. Ik negeer gewoon de wereld. Ik ben in mijn schrijfzone, of ik ben volledig los. Dat is eigenlijk geen goed gevoel. Misschien is dat een tijdje leuk. Maar het is te egoïstisch.” En toch is Jamie Lidell zeer charmant. De Britse muzikant en soulartiest ‘opent zich voor jou’. Oprecht en uitgesproken praat hij over perfectionistisch zijn, de druk die zijn ouders hem oplegden, drugs nemen, de obsessie voor geluid, zijn depressie, de bewondering voor Prince en Michael Jackson, en amper geld hebben.
Guillaume Van der Stighelen: ‘Ik laat het geluk niet overschaduwen door het ongeluk’
“Neen, ik werk niet meer in de reclamewereld”. Guillaume Van der Stighelen hangt vlak voor de fotoshoot aan de lijn met een journalist. “Zulke telefoons krijg ik nog dagelijks”, zucht hij achteraf. Vreemd, want intussen is Van der Stighelen al twee jaar weg uit de marketing. De mede-oprichter van het succesvolle reclamebureau Duval Guillaume is in 2011 een ander leven begonnen. Na 30 jaar in de advertentiewereld schrijft hij nu columns, boeken en teksten ‘over alles behalve marketing’.
John McEnroe: ‘Tennis was mijn lot, maar ik hield meer van andere sporten’
Geen grotere mond dan John McEnroe, toch niet op een tennisterrein. Als linkshandige speelde hij vaak averechts: woede-uitbarstingen, scheidsrechters beledigen, tennisrackets stukslaan. Ondanks – of net dankzij? – zijn karakter werd hij één van de populairste en meest succesvolle tennissers uit de geschiedenis. “Ook al heb ik spijt van mijn opvliegendheid.”
Tomas Van Den Spiegel: ‘Een netwerk onderhouden is mijn grootste kwaliteit’
Als een grote meneer raasde Tomas Van Den Spiegel door Europa. Hij bereikte de Europese top in het basketbal. Na een leven in de ban van de ring slaat hij resoluut het zwarte gat over. Sinds deze zomer begeleidt hij sporters op zakelijk en financieel vlak. “Ik ben geïnteresseerd in het verhaal van iedereen en niet gebonden aan enige grond en identiteit. Van alle mensen die ik leren kennen heb en de plaatsen waar ik geweest ben, zijn de Vlamingen toch wel het kneuterigst.” Reflecties van Van Den Spiegel. Een sportman, wereldburger, met meer dan één mening.
Francesca Vanthielen: ‘Meer was er niet uit te halen’
Francesca Vanthielen combineert al jaren maatschappelijk engagement met entertainment. De Limburgse presentatrice en actrice zag het Licht in Spitsbergen en reisde voor Go2! naar meer dan 60 landen. Daarnaast heeft ze twee universitaire diploma’s en een acteeropleiding in Londen op zak. Ze ontmoette Moeder Teresa in Calcutta en is actief voor onder meer de G1000 en Greenpeace. Met evenveel zwier danst ze de tango, speelt ze in de fictiereeks Aspe en presenteert ze programma’s als ‘Sterren op de dansvloer’.
Carl Devos: ‘Ik zorg dat de politiek me niet opeet’
Zijn kracht om zeer ad rem commentaar te geven op het politieke klimaat, maakt van Carl Devos een zeer frequent gegeerde politicoloog in alle media. Al vele jaren is hij één van de belangrijkste Wetstraatwatchers: “Ik leef al meer dan tien jaar in dat niemandsland tussen pers, politiek en de academische wereld”, schetst Devos. “Of ik het gevoel heb dat ik meer invloed heb dan de Wetstraatjournalisten? Soms wel, ja. Maar mijn rol is verwaarloosbaar.”
Jean Blaute: ‘Ik ga heen in depressie en keer terug in euforie’
Hij groeide op boven de platenzaak annex muziekwinkel van zijn (zeer muzikale) ouders. Op zijn 15de stond hij samen met Toots Thielemans op een podium. En hij studeerde notenleer-muziekgeschiedenis aan het Conservatorium. Qua ‘predestinatie’ kan het tellen. Het leven (en lijden) van muzikant en producer Jean Blaute.
Jean-Pierre Van Rossem: ‘Ik doe niets meer waar ik nog een gevangenisstraf voor riskeer’
Miljardair, beursgoeroe, ex-gevangene, ex-heroïneverslaafde, politicus, schrijver, economist. Zet deze woorden op een rij en je belandt bij Jean-Pierre Van Rossem. “Een heel onwaarschijnlijk en excessief leven”, zegt hij zelf. Het verblijf in de gevangenis heeft de gevallen beursgoeroe naar eigen zeggen gelouterd. “Ik ben nu veel gelukkiger dan toen. Heb ik nog centen? Neen, maar dat geeft niet. Als ik morgen met mijn auto tegen een boom rijd, zal ik denken: ‘foert, ik heb toch goed geleefd’.”
Wim Opbrouck: ‘Theater is de meest oprechte leugen’
‘Ten Oorlog’ betekende zijn definitieve doorbraak in de theaterwereld. Vanaf ‘Keerekeerweere’, de computersketch uit Alles kan beter, nam ook zijn tv-carrière een hoge vlucht. “De entertainer in mij blijft zeer groot”, zegt acteur Wim Opbrouck. “Ik heb nog altijd de grote neiging om een zaal te doen lachen. Maar ik vind stilte soms nog de grootste beloning voor een toneelspeler. En dat voel ik veranderen met ouder worden.”
Piet Vanthemsche: ‘Niemand staat zo dicht bij leven als boeren’
Hij stak letterlijk zijn middelvinger uit voor de camera. Een spectaculair ontslag als kabinetschef. “Ik dacht dat mijn carrière voorbij was. Maar ze was maar net begonnen.” Piet Vanthemsche maakte naam in de parlementaire onderzoekscommissie in de nasleep van de dioxinecrisis van 1999. Later kneedde hij het Federaal Voedselagentschap tot een toonbeeld voor de rest van de wereld. In 2008 werd hij voorzitter van de Boerenbond. Eind maart is hij herkozen en doet hij er nog eens 5 jaar bij. “Ik, een harde werker? Er zit een luiaard in mij.”
Chris Willemsen: ‘Als dwergacteur heb ik weinig concurrenten’
Toen hij als tiener Louis Vervoort in Merlina op tv bezig zag, dacht hij niet aan een carrière als dwergacteur. “Nu heb ik er veel spijt van dat ik niet veel vroeger met acteren begonnen ben.” Chris Willemsen is de kleine ster in series als De Ronde, Red Sonja en Crimi Clowns. “Ze zeggen dat ik uniek ben.”
Lieven Verstraete: ‘Nu weet ik wat verweesd zijn betekent’
Geschiedenis was zijn dada, archeoloog worden een jongensdroom. Tot zijn verbazing slaagde hij voor het ingangsexamen van de toenmalige BRT. Vanop zijn stoel als anker van Terzake analyseert Lieven Verstraete de wereld. “Ik geloof in zo objectief mogelijke journalistiek.”
Herman Balthazar: ‘Ik droom soms nog dat ik een weelderige haardos heb’
Bijna twintig jaar gouverneur van Oost-Vlaanderen, een leven lang hoogleraar Geschiedenis aan de Gentse universiteit, overtuigd socialist én vader van cineast Nic en politicus Tom. Ziedaar het gekend cv van Herman Balthazar. Maar wie weet dat Balthazar senior ooit heeft geacteerd? Dat hij nog altijd worstelt met zijn kaalkop? En dat hij – na de vroege dood van zijn vader – zijn stiefvader niet snel in de armen wilde sluiten? “Een vreemde man die mijn moeder afnam. Ik heb het daar een tijdlang moeilijk mee gehad. Mocht ik op de bank liggen bij een psychoanalyticus, zou hij daar zonder twijfel een aantal dingen van ontdekken.” Een gesprek met de jarige Herman Balthazar (75).
Lynn Wesenbeek: ‘Vijftig is het nieuwe veertig’
“Nee, ik ben niet meer in de gebouwen aan de Medialaan geweest. En dat is het enige waar ik spijt van heb.” Lynn Wesenbeek spreekt. Na 25 jaar op VTM en een zelf gekozen sabbatjaar lonkt binnenkort een ander leven. 50 jaar is ze intussen. “Als ik de balans maak, zijn er eigenlijk veel meer goede dingen. Je krijgt veel meer rust, evenwicht, bagage, je laat je niet opjagen.”
Tom Boonen: ‘Onder druk wordt steenkool diamant’
Dat hij eigenlijk in Monaco wilde blijven, maar door zijn vriendin Lore nu opnieuw in België woont. Dat hij als kind elke dag futuristische fietsen tekende. En dat hij de grootsheid van zijn palmares pas na zijn carrière wil beseffen. “Voor Nieuwjaar kocht ik voor onze pa dat boek ‘Top 100 van het Belgische Wielrennen’. En ik stond al op 5. Dat is immens. In mijn kop probeer ik het te minimaliseren zodat het minder groots wordt.” Tom Boonen praat zoals hij koerst: met een natuurlijke flair.
Zohra: ‘Ik hou van het nomadenbestaan’
Haar naam maakte ze als frontvrouw van 2Fabiola. Haar dj-carrière bracht haar naar clubs op zowat alle continenten. Tot op vandaag stort ze zich als electro, house en techno deejay in het nachtleven. Als jonge moeder. “Gelukkig sliep mijn zoontje ’s nachts al door na zes weken.” Voluit heet ze Zohra Aït-Fath. Ze heeft Marokkaanse looks en roots. “Die afstanden in België zijn zo klein. Zodra ik mijn rijbewijs had, was ik constant weg. Ik vond het fantastisch om overàl te kunnen zijn. Ik ben dan ook berbers van afkomst.”
Ivan De Witte: ‘De voetbalwereld is minder professioneel dan het bedrijfsleven’
Van pocketspits met snelle benen bij FC Moortsele (“ik liep de 100 meter in 10.30”) tot hoofd van de Profliga en voorzitter van voetbalclub AA Gent. Van beginnend ondernemer (“zonder klant, zonder auto, zonder kantoor”) tot director van Hudson, wereldwijd een bedrijf met 2.000 medewerkers. Ivan De Witte is bedrijfspsycholoog, maar laat soms zijn emoties en adrenaline de bovenhand nemen. In het voetbal, in het bedrijfsleven en als vader die zijn zoon verloor in 2012.
Alain Remue: ‘Als de dood je niets doet, ben je bij ons niet op je plaats’
Als je hem op tv ziet, betekent dit miserie. En toch is Alain Remue ‘de aaibare flik’. Al 17 jaar geeft hij een gezicht en een stem aan de Cel Vermiste Personen in ons land. De zaak-Dutroux in 1996 veranderde zijn carrière. De dood vorig jaar van één van zijn mensen heeft hem emotioneel en vooral fysiek veranderd.
Cathérine Moerkerke: ‘Ik ben niet aan mijn job verankerd ’
Ondanks haar 35 lentes is Cathérine Moerkerke al tien jaar een vertrouwd schermgezicht, als vtm-nieuwsanker en presentatrice van Telefacts. “Dat ze mij hebben gekozen, beschouw ik als een eer. Maar ik ga niet ongelukkig zijn als het er niet meer is. Iets van mezelf, waar ik mijn creativiteit in heb gestopt: dat heb ik niet.” Portretinterview van een dertiger die ‘altijd zoekende’ zal blijven.
Tom Dice: ‘Door mijn astma speel ik gitaar en stond ik op Eurosong’
“Eén keer ben ik echt zenuwachtig geweest, op een talentenwedstrijd op school. Als 17-jarige optreden voor 3.000 leerlingen… ik liep naar toilet van de zenuwen.” Drie jaar later stond Tom Dice op het podium van Eurosongfestival en keken honderden miljoenen mensen naar hem. Omdat hij astma had, vond zijn moeder trompet spelen geen goed idee. Het werd zang en gitaar. “Dat zijn gebeurtenissen die je leven uitstippelen, hè. Ik zeg wel graag dat ik controle over alles wil. Maar de dingen die je niet in de hand hebt, zijn minstens even belangrijk.” Een volwassen jongen over zijn overleden broer, zijn zwaarlijvigheid en optreden op Werchter of Pukkelpop voor een half miljoen euro.
Fabian Cancellara: ‘Wielrennen zal nooit sterven’
“Met mijn gezin is alles in balans. Op die basis bouw ik. De top van die piramide is één steentje. Dat ben ik, als ik wedstrijden win.” Wielrenner Fabian Cancellara stond in oktober op de Zwitserse berg Jungfraujoch. “Ze noemen dat punt in de Alpen de ‘top van Europa’. Voor mij was het symbolisch ‘terug naar de top’.” Met een blitzbezoek aan ons land trekt de Zwitser een streep onder een rotseizoen voor hemzelf en voor de wielersport in het algemeen. “Wielrennen zal nooit sterven.”
Michel Vandenbosch: ‘Ik steek mijn nek uit voor wie zijn nek niet kan uitsteken’
Hij ging mensenrechtenactivist worden. Tot hij besefte dat dieren samen met kinderen behoren tot de meest kwetsbare groepen onder de levende wezens. Een schandaal met apen op een koninklijk vliegtuig én een boek van ethicus Peter Singer deden de rest. Voor dieren opkomen werd de keuze van zijn leven voor Michel Vandenbosch, voorzitter van GAIA. “Op een tijdelijke slachtvloer tijdens het voorbije Offerfeest deed ik wat ik kon om het lijden van 1.700 schapen te verminderen. ’s Avonds kwam een schaap, dat niemand gekocht had voor de slacht, al mekkerend naar me toe. Het dier duwde met zijn hoofd tegen mijn hand. Alsof het aanvoelde waarom ik daar was. Laat er ons geen melodrama van maken. Maar mijn ogen werden wat vochtig, ja.”
Sven Ornelis: ‘Hard werken en hard genieten. Ja, ik ben oprecht gelukkig’
Een midlife crisis kan je het niet noemen. Maar Sven Ornelis – volgend jaar 40 – heeft één en ander onlangs drastisch omgegooid. Hij doet het voortaan met 33 kg minder. Toch blijft hij een veelvraat: gulzig naar het leven, zowel professioneel als privé. “Ochtendmens, Q-Music en Party-DJ, foodie, columnist Het Laatste Nieuws, levensgenieter, magerder dan ooit.” Zo omschrijft Sven Ornelis zichzelf op zijn Twitter-account. Ideale kernwoorden voor een ‘gewichtig’ gesprek.
De schaduw van Barack Obama vertelt
Ruim vier jaar volgde filmmaker Arun Chaudhary de Amerikaanse president Barack Obama. Dat leverde duizenden uren videomateriaal op. Zijn ervaringen heeft hij ook neergeschreven in het boek ‘First Cameraman’. “Als de president zich kwaad maakt, doet hij dat op een zeer kalme manier. Zoals een ouder die zegt: ‘Ik ben niet kwaad, wel ontgoocheld’.” Een portret van Barack Obama door ‘de schaduw van de president’? Yes , we can!
Daniël Ost: ‘Ik leefde in onmin met iedereen, behalve met mijn bloemen’
Er bloeit al jaren iets mooi tussen Daniël Ost en Japan. In oktober volgend jaar mag de vermaarde Belgische bloemsierkunstenaar Izumo in Shimane – de tempel waar de goden zijn geboren – met een tentoonstelling bezoeken. Als eerste buitenlander ooit. “Soms is hij meer Japans dan de Japanners zelf,” vertelden ze op de Japanse tv. “Bij die woorden heb ik geweend,” zegt Ost. Mogelijk opent de Sint-Niklazenaar ook een filiaal in Japan. Al wil hij dat nieuws (nog) niet bevestigen. Voor de rest praat Daniël Ost honderduit. Over zijn vrouwelijke kanten (‘neen, ik ben niet homoseksueel’), over zijn jeugd (‘ik had geen drugs nodig om vreemde gedachten te krijgen’) en over zijn liefde voor het vak.
Dirk Brossé: ‘De wereld heeft van mij een winnaar gemaakt’
“In alle bescheidenheid: ik denk dat ik alle mogelijke muziekjes in de wereld ken, en de essentie van de meeste strekkingen: klassieke muziek, popmuziek, jazz, wereldmuziek.” Componist en dirigent Dirk Brossé lééft voor zijn muziek. “Alleen de winners overleven. De wereld heeft me geleerd om nummer 1 te zijn. En daar doe ik alles voor. Daar geef ik zelfs mijn leven voor.”
Karel De Gucht: ‘Ik heb niet graag dat iemand boven mij staat’
“Het gevaar voor de VLD is dat de N-VA zich tegenover de VLD-achterban voorstelt als een liberale partij. De N-VA is een grootwarenhuis. Ik denk dat dat maar beperkt politiek houdbaar is. Maar als we ons daar niet tegen wapenen, kan de VLD er veel schade van ondervinden.” Zijn partij krijgt klappen, maar Europees Commissaris voor Handel Karel De Gucht blijft strijdvaardig. “Het aantal liberaal denkenden is nu niet minder dan vijf jaar geleden. Diegenen die uitgezwermd zijn, moeten we terughalen.”
Jos Geysels: ‘Het Vlaams Belang krimpt, maar het racisme in Vlaanderen blijft’
Grote kans dat Jos Geysels de geschiedenis in gaat als ‘de uitvinder van het cordon sanitaire’. Ook al is de tekst, dat samenwerken met het Vlaams Belang verbood, niet alleen van zijn hand, toch was en is het cordon nog altijd zijn dada. Alleen al het woord vernoemen doet de voormalige topman van Agalev opveren. “Het cordon? Ha! Het heeft standgehouden hè. (lacht) Daar ben ik heel tevreden om. Hulde aan de toenmalige voorzitters van CD&V en Open VLD en hun democratische halsstarrigheid.”
Betty Mellaerts: ‘Ik wil nog altijd applaus’
“In mijn allerslechtste dagen denk ik: ‘Ik had misschien niet bij de VRT weg mogen gaan’. Maar dat is snel voorbij omdat ik mij dan afvraag: ‘En wat had je er dan zoal willen doen’.” Helemaal stil in haar hoofd zal het nooit worden, maar Betty Mellaerts heeft haar verleden als rasinterviewster bij radio, tv en krant een plaats gegeven.
Björn Borg: ‘Kim Clijsters speelde opwindend tennis’
Kim Clijsters zet in de Verenigde Staten een punt achter haar tenniscarrière. Dertig jaar geleden speelde Björn Borg zijn laatste grandslamfinale op diezelfde US Open. “Ik begrijp dat Kim nu voor een ander leven kiest”, zegt Borg. Zelf stopte hij op 25-jarige leeftijd, omdat hij zijn motivatie om te tennissen verloor. Midden augustus was de Zweedse tennislegende (6x Roland Garros, 5x Wimbledon) enkele dagen in ons land. Op de Optima Open, een tennistoernooi in Knokke-Heist, speelde hij tegen zijn eeuwige rivaal John McEnroe. Daags voordien stond ook een partijtje tafeltennis tegen Jean-Michel Saive op het programma.