Voor velen is hij één van de strafste, meest creatieve en meest inventieve programmamakers van Vlaanderen. Tv-maker, scenarist, acteur: dat zijn de petjes die Bart De Pauw afwisselend opzet. Zonder diploma op zak baande hij vanaf 1985 zijn weg in de tv-wereld. Eerst op eigen benen, later bij Woestijnvis en na de (vertrouwens)breuk met Wouter Vandenhaute en co vanaf 2008 met zijn eigen productiehuis Koeken Troef.
Wat Jan Verheyen ook doet – films regisseren, scenario’s schrijven, radioprogramma’s presenteren, lezingen geven – altijd zal hij Vlaanderen in twee kampen verdelen: zij die smullen van zijn joviale stijl en werk voor een breed publiek en zij die verzuchten dat deze zelfingenomen windbuil weer wat dichter bij de bodem van de goede smaak is gekomen. Zeker één man geeft niet om die kritiek, en dat is Verheyen zelf: “Ik heb nog nooit in een recensie over één van mijn films iets gelezen waarvan ik dacht, ‘tiens, die recensent heeft een punt’. Werkelijk nooit.’
Zijn naam is onlosmakelijk verbonden aan de Belgische poolgeschiedenis. Na de middelbare studies trok hij een jaar naar Amerika. Dirk werd Dixie. Sinds de ontmoeting met zijn Amerikaanse echtgenote vervelde hij van steward bij Sabena naar bekende poolreiziger. “Gedreven, ambitieus en dromerig ben ik altijd geweest. Ik zag de dingen vrij groots, en wilde de wereld veroveren. Maar het is mijn partner Julie die de deuren heeft opengetrokken. Anders was ik zeker steward gebleven.”
De diamantairzoon wilde voetballer worden, maar miste talent. Als veertienjarige snaak reisde Erik Van Looy met zijn grootouders naar Hollywood. Sindsdien wou hij Amerikaanse films maken. Op zijn tweeënvijftigste vervulde ‘The Loft’ zijn droom. Als introverte Antwerpenaar charmeert zijn verlegen rustigheid Amerikaanse steracteurs. Ietwat contrasterend presenteert hij plezierig ‘De Slimste Mens ter Wereld’.
Geen grotere mond dan John McEnroe, toch niet op een tennisterrein. Als linkshandige speelde hij vaak averechts: woede-uitbarstingen, scheidsrechters beledigen, tennisrackets stukslaan. Ondanks – of net dankzij? – zijn karakter werd hij één van de populairste en meest succesvolle tennissers uit de geschiedenis. “Ook al heb ik spijt van mijn opvliegendheid.”