Zes keer won hij de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk, evenveel als zijn grote idool Federico Bahamontes. Het was diezelfde Bahamontes die de jonge Lucien Van Impe overtuigde: ‘Jij wordt mijn opvolger. Jij gaat ooit de Tour winnen.’ Zo geschiedde, in 1976. En zo gaat Van Impe de geschiedenis in: als de laatste Belgische Tourwinnaar.
Bouwgrond had hij al lang. Maar om er zijn droomhuis op te bouwen, heeft hij naar eigen zeggen gewacht op de juiste vrouw, Free Souffriau. In de liefde zou je Miguel Wiels dus een laatbloeier kunnen noemen. Professioneel wist hij al op zijn 8ste wat hij wilde worden: muzikant. Als 10-jarige stond hij voor het eerst op een podium. Honderden optredens en 200 K3-liedjes later moet Wiels niet meer om den brode werken. “Het relativeren van de job is er pas gekomen door privé helemaal op mijn poten te vallen en vader te worden.”
Evi Hanssen valt niet in hokjes te steken. Ze studeerde Jazz, begon bij TMF en presenteert programma’s in Vlaanderen en Nederland. Ze ziet zichzelf zelfs lesgeven, ‘dat is ook op een podium.’ Fans bewonderen haar flair. ‘Maar als je louter op je gevoel en echtheid functioneert, ben je ook heel kwetsbaar.’
In 2018 gaat Daniël Termont met pensioen. De tweede beste burgemeester ter wereld groeide op in een woonwagen. De selfmade man wil er geen heldenverhaal van maken. Zijn carrière in de Gentse gemeentepolitiek vertaalt zich alleszins in veel (reis)verhalen, een megagroot netwerk en een goddelijke status. Maar buiten het partijbestuur zag je hem niet in Brussel. Consequent weigerde Termont steeds een cumul. “Het partijvoorzitterschap was het enige waar ik echt sterk aan getwijfeld heb.”
Zijn naam is onlosmakelijk verbonden aan de Belgische poolgeschiedenis. Na de middelbare studies trok hij een jaar naar Amerika. Dirk werd Dixie. Sinds de ontmoeting met zijn Amerikaanse echtgenote vervelde hij van steward bij Sabena naar bekende poolreiziger. “Gedreven, ambitieus en dromerig ben ik altijd geweest. Ik zag de dingen vrij groots, en wilde de wereld veroveren. Maar het is mijn partner Julie die de deuren heeft opengetrokken. Anders was ik zeker steward gebleven.”