Jaak Van Assche: ‘Wat betekent dat, 75 worden? Moet ik dan stoppen?’

Jaak Van Assche: ‘Wat betekent dat, 75 worden? Moet ik dan stoppen?’

Vlaanderen kent hem als de sympathieke ambtenaar Jean De Pesser en brullende brocanteur Fernand Costermans. Jaak Van Assche heeft er vrede mee. Hij acteert graag en goed voor een publiek “dat volkse humor weet te waarderen, liever dan voor de baronnen van het theater”. Volks is hij, en volks was hij. Als kind, toen hij door zijn vader werd aangespoord om het gemeenschapsleven te ontdekken. Als jonge twintiger, toen hij als amateur de neerbuigende blikken van professionele acteurs uit het theater haast kon voelen. En in Bonheiden als politicus voor N-VA – eerst als schepen, daarna als fractieleider –, die nog steeds graag cafés afschuimt en er de stamgasten bij voornaam kent.

Tom Van Dyck: ‘In mijn werk is het gepermitteerd om met een korte broek rond te lopen’

Tom Van Dyck: ‘In mijn werk is het gepermitteerd om met een korte broek rond te lopen’

Hij zou boekhouden studeren en de elektriciteitszaak van zijn vader overnemen. Maar als tiener al wist hij wat hij écht wilde: fijne verhaaltjes vertellen waaruit mensen troost, vreugde en verdriet halen. Tom Van Dyck werd groot als acteur (Alles kan beter, In de gloria, De Parelvissers, Het Eiland) en als scenarist en regisseur (Van vlees en bloed, Met man en macht). Sinds het voorjaar van 2013 heeft hij zijn eigen productiehuis Toespijs. “Of ik een Einzelgänger ben? Zo zie ik het, inderdaad. En zo bekijken de collega’s me ook, omdat ik eigenlijk altijd mijn eigen weg ben gegaan. Zelfs binnen Woestijnvis, waar ik tot de ‘key people’ hoorde, voelde ik me de buitenstaander van binnen uit.”

Raf Walschaerts: ‘Wat ik doe, dit beroep, valt zo goed samen met mij. Dat gaat zelfs boven het concept geluk’

Raf Walschaerts: ‘Wat ik doe, dit beroep, valt zo goed samen met mij. Dat gaat zelfs boven het concept geluk’

“Het moet echt de moeite waard zijn om met twee te zijn, anders ben ik liever alleen.” Privé is cabaretier Raf Walschaerts naar eigen zeggen een ‘mono-man’. Professioneel vormt hij al meer dan 25 jaar een duo met zijn broer Mich. “Een voorstelling van Kommil Foo is de sfeer op een koffietafel na een begrafenis, maar als iedereen al vijf pinten op heeft.”

Tom Lanoye: ‘We hebben littekens, maar geen geheugen’

Tom Lanoye: ‘We hebben littekens, maar geen geheugen’

Wat moet je nog vragen aan een man die al honderduit heeft verteld op radio en tv, in romans, toneelstukken, gedichten, columns en essays? Een man die zelfs een interview als een literair genre beschouwt, en daarom ook interviews aangrijpt om duizend en één meningen te ventileren en verhalen te debiteren. Tom Lanoye dus. Literair godenkind, kunstenaar-ondernemer. En één van de meest gelezen en gelauwerde auteurs in Vlaanderen en Nederland.

Wim Opbrouck: ‘Theater is de meest oprechte leugen’

Wim Opbrouck: ‘Theater is de meest oprechte leugen’

‘Ten Oorlog’ betekende zijn definitieve doorbraak in de theaterwereld. Vanaf ‘Keerekeerweere’, de computersketch uit Alles kan beter, nam ook zijn tv-carrière een hoge vlucht. “De entertainer in mij blijft zeer groot”, zegt acteur Wim Opbrouck. “Ik heb nog altijd de grote neiging om een zaal te doen lachen. Maar ik vind stilte soms nog de grootste beloning voor een toneelspeler. En dat voel ik veranderen met ouder worden.”

Pin It on Pinterest