Een interview met iemand die volgens eigen berekeningen al dood moest zijn: het is eens iets anders. Maar de filosoof, emeritus, amateurdanser en volbloed atheïst is niet alleen springlevend, hij zit op 81-jarige leeftijd ook nog vol ambitieuze plannen. “Mijn beste jaren moeten nog komen.”
“In de klas luisterde iedereen naar wat de lesgevers zegden, en ik dacht er vaak het mijne over.” De student werd professor, de professor werd rector – en tussendoor ook even politicus. Maar als er één constante karaktertrek terugkomt in het leven van kerkjurist Rik Torfs, dan ongetwijfeld deze: “Ik ben een opposant, ik wantrouw de mainstream.”
Zijn moeder zag hem liever op de universiteit werken. Zelf droomde hij van een (onzeker) bestaan als beroepspoliticus. Na een half leven in de Belgische politiek werd Herman Van Rompuy tot zijn eigen verbazing voorzitter van de Europese Raad. “Twee dagen discussiëren met alleen Obama, Poetin, de Japanse premier en de Europeanen rond de tafel. Zelfs al heb ik de meesten al vele keren gezien, ik blijf verwonderd. In die zin is het leven voor mij nog altijd een ontdekkingstocht.”
“Op een manier leef ik in een luchtbel. Ik negeer gewoon de wereld. Ik ben in mijn schrijfzone, of ik ben volledig los. Dat is eigenlijk geen goed gevoel. Misschien is dat een tijdje leuk. Maar het is te egoïstisch.” En toch is Jamie Lidell zeer charmant. De Britse muzikant en soulartiest ‘opent zich voor jou’. Oprecht en uitgesproken praat hij over perfectionistisch zijn, de druk die zijn ouders hem oplegden, drugs nemen, de obsessie voor geluid, zijn depressie, de bewondering voor Prince en Michael Jackson, en amper geld hebben.
Zijn kracht om zeer ad rem commentaar te geven op het politieke klimaat, maakt van Carl Devos een zeer frequent gegeerde politicoloog in alle media. Al vele jaren is hij één van de belangrijkste Wetstraatwatchers: “Ik leef al meer dan tien jaar in dat niemandsland tussen pers, politiek en de academische wereld”, schetst Devos. “Of ik het gevoel heb dat ik meer invloed heb dan de Wetstraatjournalisten? Soms wel, ja. Maar mijn rol is verwaarloosbaar.”