Dana Winner: ‘Ik heb geleerd om eender welk publiek te omarmen’

Dana Winner: ‘Ik heb geleerd om eender welk publiek te omarmen’

Haar naam verwijst naar het competitiebeest uit haar volleybalverleden. Ook als artieste is Dana Winner een vechter, al volgt ze vooral haar gevoel. Uitbundig als mens, ingetogen en met het hart op de tong op het podium. Met pakkende nummers ontroert ze fans. ‘Ik kan heel gek en vrolijk zijn vlak voor een optreden. Maar eens op het podium breng ik ingetogen mijn muziek.’

Jan Verheyen: ‘Mijn streefdoel in het leven is nergens bij te horen en op die manier overal bij te horen’

Jan Verheyen: ‘Mijn streefdoel in het leven is nergens bij te horen en op die manier overal bij te horen’

Wat Jan Verheyen ook doet – films regisseren, scenario’s schrijven, radioprogramma’s presenteren, lezingen geven – altijd zal hij Vlaanderen in twee kampen verdelen: zij die smullen van zijn joviale stijl en werk voor een breed publiek en zij die verzuchten dat deze zelfingenomen windbuil weer wat dichter bij de bodem van de goede smaak is gekomen. Zeker één man geeft niet om die kritiek, en dat is Verheyen zelf: “Ik heb nog nooit in een recensie over één van mijn films iets gelezen waarvan ik dacht, ‘tiens, die recensent heeft een punt’. Werkelijk nooit.’

Evi Hanssen: ‘Ik loop alleen maar tegen de muur’

Evi Hanssen: ‘Ik loop alleen maar tegen de muur’

Evi Hanssen valt niet in hokjes te steken. Ze studeerde Jazz, begon bij TMF en presenteert programma’s in Vlaanderen en Nederland. Ze ziet zichzelf zelfs lesgeven, ‘dat is ook op een podium.’ Fans bewonderen haar flair. ‘Maar als je louter op je gevoel en echtheid functioneert, ben je ook heel kwetsbaar.’

Daniël Termont: ‘Ik ben toleranter geworden’

Daniël Termont: ‘Ik ben toleranter geworden’

In 2018 gaat Daniël Termont met pensioen. De tweede beste burgemeester ter wereld groeide op in een woonwagen. De selfmade man wil er geen heldenverhaal van maken. Zijn carrière in de Gentse gemeentepolitiek vertaalt zich alleszins in veel (reis)verhalen, een megagroot netwerk en een goddelijke status. Maar buiten het partijbestuur zag je hem niet in Brussel. Consequent weigerde Termont steeds een cumul. “Het partijvoorzitterschap was het enige waar ik echt sterk aan getwijfeld heb.”

Tom Lanoye: ‘We hebben littekens, maar geen geheugen’

Tom Lanoye: ‘We hebben littekens, maar geen geheugen’

Wat moet je nog vragen aan een man die al honderduit heeft verteld op radio en tv, in romans, toneelstukken, gedichten, columns en essays? Een man die zelfs een interview als een literair genre beschouwt, en daarom ook interviews aangrijpt om duizend en één meningen te ventileren en verhalen te debiteren. Tom Lanoye dus. Literair godenkind, kunstenaar-ondernemer. En één van de meest gelezen en gelauwerde auteurs in Vlaanderen en Nederland.

Pin It on Pinterest